Goede voornemens deed ik nooit aan totdat een leraar van me, Christine Feldman, tijdens een retraite in haar dharma talk noemde dat zij elk jaar een intentie meenam het jaar in. Die vond ik wel heel mooi. Wat wil ik dit jaar voeden? Waar breng ik mijn energie dit jaar heen? Het hele jaar staat voor mij dan in het teken van deze intentie. Regelmatig herinner ik mezelf dan aan deze intentie en zie dat als mijn oefening naar groei.
Vorig jaar was mijn intentie vriendelijkheid. Vriendelijkheid en mildheid naar mezelf en naar de ander. Een glimlach naar een onbekende op straat. De kassa juffrouw werkelijk begroeten en bedanken, compassie naar mijn kinderen als zij het moeilijk hebben met zichzelf en ook compassie naar mezelf als dat weer moeilijk is voor mij.
Want ja, als de jongste zegt dat hij alleen met zijn spelletje met blokken wil spelen, omdat de oudste net boos is afgehaakt met twister omdat de jongste zat te klieren, vervolgens de oudste zijn broer uit gaat dagen door toch met het doosje van zijn blokken te gaan zitten wapperen, zodat de blokken bijna omvallen, de oudste boos naar boven loopt omdat ik hem zeg dat zijn broer heel duidelijk heeft aangegeven alleen te willen spelen, vervolgens de jongste weer in boosheid uitbarst omdat hij van ons niet met die blokken mag gooien ('ik had net zo'n leuk spelletje beda-acht snik, schreeuw, bam deur dicht), nou ja, dan is compassie voelen niet perse vanzelfsprekend en mag ik ook gerust compassie hebben voor mezelf dat opvoeden niet altijd gemakkelijk is!
Dit jaar was ik nog aan het zoeken naar mijn intentie. Ik wilde meer gaan bewegen, vaker de fiets nemen. Maar ook beweging brengen in mijn praktijk. Nu mijn partner zijn eigen bedrijf meer op poten heeft. Nu ik klaar ben met een aantal opleidingen die ik volgde, is het ook weer tijd om energie en focus te brengen naar groei in mijn Mindful Leven praktijk.
En, tot mijn grote vreugde, werd ik begin februari 40.
Wat mij betreft een geweldige leeftijd om een soort nieuwe start te maken.
Bewegen voor mijn eigen fitheid en mee te helpen aan minder CO2.
Met een vriendelijke houding, want als ik weet dat ik erg moe ben en ik tot 's avonds laat moet werken. Als het regent dat het giet. Als het me niet lukt om op tijd klaar te zijn om genoeg tijd over te houden om te kunnen gaan fietsen. Dan mag ik van mezelf gewoon de auto pakken. Maar anders probeer ik streng voor mezelf te zijn. Die gewoonte doorbreken is niet bepaald makkelijk. Een gewoonte die is ontstaan in de tijd dat de kindjes klein waren en het vaak gewoon niet anders kon. Nu is er weer meer ruimte, maar moet ik wel een beetje streng zijn voor mezelf, anders komt er niks van.
Maar als ik dan op de fiets zit, ben ik altijd blij met de buitenlucht, de beweging en het gevoel dat ik zo weer een steentje bijdraag aan vermindering van de CO2!
Mijn bedrijf mag ook bewegen, gaan groeien. Ook daar voel ik meer ruimte en energie om mee bezig te zijn. Het maakt me blij, het voelt goed. Ik heb enorm veel zin om met nog meer mensen de mindfulness te kunnen delen! De bewustwording, het aanwezig zijn in dit moment, de vriendelijke, accepterende houding. Het geeft me zo veel in dit leven. Dat kan ik niet voor mezelf houden. Dat vraagt erom om gedeeld te worden!
www.mindfullevenbreda.nl
Komentarai