Mindfulness helpt mij om prettiger in het leven te staan. Dat wil niet zeggen dat alles prettig is. Of dat er geen moeilijke momenten zijn. Dat het altijd goed met me gaat en alles altijd soepeltjes verloopt.
Zo sliep ik afgelopen twee weken slecht, alhoewel ik normaal gesproken juist dieper ben gaan slapen door het beoefenen van mindfulness. Maar nu ging het inslapen moeilijker, sliep ik licht en onrustig en werd ik vroeg wakker. Ik weet niet waarom, spanning, hormonen? Ik weet het niet, maar wat ik wel wist is dat het zo was, ik sliep slecht, maakte te weinig uurtjes in de nacht en was moe.
Wat er makkelijk gebeurt als je 's nachts wakker ligt, is dat je gaat piekeren. Gedachten over wat er gisteren in dat ene gesprek is gezegd. Angstige gedachten of je het de komende dag wel gaat redden met je energie als je nu al weer wakker ligt. Gedachten over to-do lijstjes van morgen en 'o god, hoe je dat allemaal voor elkaar moet gaan krijgen als je moe bent, omdat je nu niet kan slapen'. Met als gevolg: een hoofd op volle toeren, een lijf vol spanning en angst, waardoor je de dag nog vermoeider start.
Het is ook niet altijd makkelijk om die gedachtenstroom te stoppen. Maar het kan wel. Ik werd me bewust dat er gedachten waren en bedacht me dat ik beter de focus naar mijn ademhaling kon brengen. Te voelen hoe ik in een warm, zacht bed lig. Het gewicht van mijn lijf te voelen, de beweging van de adem in mijn lichaam. Ik kan me overgeven aan 'het wakker liggen' en blijf me focussen op de adem, op hoe lekker ik hier lig, zodat er rust ontstaat in mijn hoofd en lijf. Ik viel er meestal niet van in slaap, maar de uurtjes die ik wakker lag, was ik in ieder geval ontspannen.
Overdag merkte ik natuurlijk dat ik moe was. De valkuil is dat je denkt toch alles voor elkaar te moeten krijgen wat je anders zou doen. Maar door goed te voelen in mijn lijf en te luisteren naar wat het nodig had, door niet de gedachten te geloven dat er heel veel 'moet' gebeuren, deed ik een stapje terug. Beter even niet afspreken met die vriendin. Het huishouden maar even laten liggen (op die was na, want anders stapelt het zich maar op), dat pak ik later wel weer op als ik energie heb.
Er was één ding waar ik voor mijn gevoel niet onder uit (wilde) komen. Ik zou met mijn oudste zoon een moeder/zoon weekend hebben op de scouting. Ik kan niet zeggen dat ik er zin in had, want ik was ondertussen aardig vermoeid en ik kon me al voorstellen dat het geen vroege avond zou worden. Slapen op een luchtbed met een groep jongens en hun moeders....... niet echt bevorderlijk voor de nachtrust. Maar het komt niet zo vaak voor dat je zoiets samen kunt doen, dus dat wilde ik toch graag samen doen.
Het was een superleuk avontuur, 's avonds laat in de bossen rondstruinen op zoek naar locaties op de kaart waar we een nieuwe opdracht kregen. Op de terugweg een 'snaaitocht', en nee, helaas niet een 'lekkere hapjes' snaaien onderweg, maar wegduiken in sloten, achter bomen om niet 'gesnaaid' (gespot) te worden door de leiding. Spanning en een hoop lol uiteraard! Om 24u gingen de kinderen naar bed. Ik bedankte voor het 'moeder' programma wat erna volgde. Maar helaas kon ik toch niet in slaap vallen in de koude slaapruimte, recht onder een fel verlicht nooduitgang bordje en met alle geluiden van de dames rond het kampvuur die nog een spelletje aan het spelen waren. Ik heb die nacht 3 uurtjes geslapen. Het was een leuke ervaring samen, maar de vermoeidheid werd er niet beter op. Ik geef eraan toe als mijn partner aanbiedt om met de jongens op pad te gaan, zodat ik nog even kan rusten. Zonder schuldgevoel lig ik nog even op bed en kan ik zo nog een uurtje extra slapen.
We zijn nu twee weken verder en ik heb gelukkig (ook weer net zo onverwachts) een paar nachten goed geslapen. De vermoeidheid is nog niet weg. Die komt er nu pas extra uit.
Maar ondertussen ben ik blij dat ik tegenwoordig kan kiezen om goed voor mezelf te zorgen in een periode dat dit nodig is. Dat ik me niet te laat meevoeren in een negatieve gedachtenstroom. Dat het me lukt om te luisteren naar wat mijn lijf me te zeggen heeft en er zo goed als mogelijk naar handel. Dat ik niet ga vechten tegen dat wat er toch al is.
Ook jij kunt dit. Luister naar wat het lijf te zeggen heeft, daar zit veel wijsheid over wat je nodig hebt. Neem een stapje terug als het nodig is. Het to do lijstje raakt toch nooit op, dus je hoeft niet te proberen die af te krijgen. Als je luistert naar wat goed is voor jou in dit moment, je rust kunt nemen, tijd inplant om de dingen te doen die je voeden. Dan lééf je je leven, in plaats van geleefd te worden.
Elk moment is een moment waarin je kunt kiezen om het anders te doen. Dit moment gaat over in een volgend moment, gaat over in een uur, in een dag, in een maand, in een jaar. Dus als je de voedende activiteiten opschuift naar 'dat komt later', als ik mijn lijstje heb afgewerkt, dan komt het later nooit.
Dus nu is het moment. Wat is nu goed voor jou om te doen? Wat voedt jou? Of wat heb je nu echt nodig? Waarom niet gewoon nu doen......
Meer leren over mindfulness of een momentje mindfulness inlassen in je week? Kijk op de agenda naar alle activiteiten van Mindful Leven. https://www.mindfullevenbreda.nl/agenda
